Bhai vir singh ji biography in punjabi
ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ
ਵੀਰ ਸਿੰਘ | |
|---|---|
| ਜਨਮ | (1872-12-05)5 ਦਸੰਬਰ 1872[1] ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ, ਪੰਜਾਬ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਰਾਜ |
| ਮੌਤ | 10 ਜੂਨ 1957(1957-06-10) (ਉਮਰ 84)[1] ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ, ਪੰਜਾਬ, ਭਾਰਤ |
| ਕਿੱਤਾ | ਕਵੀ, ਕਹਾਣੀਕਾਰ, ਗੀਤਕਾਰ, ਨਾਵਲਕਾਰ, ਨਾਟਕਕਾਰ ਅਤੇ ਨਿਬੰਧਕਾਰ |
| ਭਾਸ਼ਾ | ਪੰਜਾਬੀ |
| ਸਿੱਖਿਆ | ਦਸਵੀਂ[1] |
| ਅਲਮਾ ਮਾਤਰ | ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਚਰਚ ਮਿਸ਼ਨ ਸਕੂਲ ਬਜ਼ਾਰ ਕਸੇਰੀਆਂ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ[1] |
| ਕਾਲ | 1891 |
| ਸਾਹਿਤਕ ਲਹਿਰ | ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ ਅਕਾਲੀ ਦਲ |
| ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੰਮ | ਸੁੰਦਰੀ (1898), ਬਿਜੈ ਸਿੰਘ (1899), ਸਤਵੰਤ ਕੌਰ,"ਰਾਣਾ ਸੁਰਤ ਸਿੰਘ" (1905)[2] |
| ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਵਾਰਡ | |
| ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ | ਮਾਤਾ ਚਤਰ ਕੌਰ |
| ਬੱਚੇ | 2 ਸਪੁੱਤਰੀਆਂ |
| bvsss.org | |
ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ (5 ਦਸੰਬਰ 1872 – 10 ਜੂਨ 1957) ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਕਵੀ, ਵਿਦਵਾਨ, ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਪੁਨਰ-ਸੁਰਜੀਤੀ ਲਹਿਰ ਦੇ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤਕ ਪਰੰਪਰਾ ਦੇ ਨਵੀਨੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਸਿੰਘ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਇੰਨੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਭਾਈ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਏ, ਇੱਕ ਸਨਮਾਨ ਅਕਸਰ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦਾ ਸੰਤ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।